Son 7 yıldır çalıştığım işyerinden gecen ay ayrıldım..Hayatımdan bir anda cıktı gitti.2005 yılında anlamıstım artık orada olmak istemediğimi.Ama korkularım beni mıhlamıştı adeta oraya.Hiçbiryere kıpırdayamıyordum.Ne yaptıgım işi seviyordum artık,ne çalışma ortamımı,ne arkadaslarımı..Sürekli şikayet edip duruyordum.Tüm bu şikayetlerime ve dedikodularıma ortak olacak bir sürü de iş arkadaşım vardı.Yöneticileri,müşterileri,başka departmandakileri,birbirimizi çekiştirip suçlayıp duruyorduk.Ama yetersizlik,parasızlık ve güvensizlik korkularımızdan dolayı burnumuzun ucunu bile çıkartamıyorduk şirket dışına.
Sonrasında yavaş yavaş bende sorgulamalar başladı..Peki ama neden böyleydi.Sevdikleri işleri yapan insanlar nasıl oluyor da yapabiliyorlardı?
2008 temmuzunda birşekilde farkındalık çalışmaları hayatıma girdi.Hazır olunca öğretmen gelirmiş misali..Başladım ben tam gaz çalışmaya..Peki ama neden sevmediğim bu işi hayatımdan çıkartamıyordum hala?Kendime kızmaya başlamıstım."ben sevdiğim işte çalısıyorum ve bol para kazanıyorum"diye kendimce bir olumlama söyleyip duruyordum..Eee neden olmuyordu ?Bu noktada çok değer verdiğim bir hocadan cevap geldi..Bana şöyle demişti:"Orası senin için bir okul,önce orayı sevip kabul etmeyi öğren,her haliyle..Sana birşeyler öğretmek için girmiş senin hayatına.Sonra yaptığın işi nefret ederek değil sevgiyle yapmaya gayret et.Ayrıca çalışma ortamında eleştirdiğin tahammul edemediğin her kim varsa onlar senin aynan.Aslında onlardaki tüm kızdıgın huylar sende de var.Her gözüne çarpan olumsuzlugu hemen çalış,Sor kendine ,ben bunu kendi hayatımda kime ve neden yapıyorum Tek tek temizlemeye çalış bu huylarını,egonla değil sevginle hareket etmeyi öğren.."Bunun üzerine bende sorgulama süreci hızlandı.Açıkçası kendi iç çalışmalarımı yapmak,bana aynalık etmek için cok verimli bir ortamdı.Hemen her gun huzursuzluk eksik olmuyordu .Ve ben çalıstım.Son 1,5 yıl boyunca gayretle..Bazen ihmal ettim,bazen de pes ettim.Ama değişim azmim yolumu aydınlattı her zaman..Tek tek herkesi inceledim.Pinti dediğim arkadasıma baktıgımda kendi cimriliklerimi buldum,küçük hesaplarımı.Tüm gün sucluluk duygusuyla dolasıp,müdür gelip beni herhangi birşeyden sucladıgında kendi enerjimle suclandıgımı anladım,ona kızmadım,teşekkur ettim.Küçük başarılardan büyük havalara giren arkadaslarım bana basarıyı,gücü,kibiri sorgulattı.Tüm bunlara verdiğim anlamları gözden gecirdim.Hepsinin sonsuz kaynak olan yaratıcıdan geldiğini,dışsal koşullarla kazanılan güç ve basarının ne kısa ömürlü oldugunu anladım..Günü kurtarmak için söylenen küçük beyaz yalanların hayatımda nasıl gedikler açtığını,geri dönüşünün hiç de hoş olmadıgını gördüm.
Hiç acele etmeden yavas yavas calıstım,hergun karsıma bir mevzu cıkıyordu nasılsa.Sonra hayatıma doldurdugum işle ilgili kötü düşünceler bittikçe sevgi doldurmaya başladı yerini.İşimi severek yapıyordum,masamı seviyordum,müşterilerimi seviyordum,işlerim rast gitmeye baslamıstı.Sanki şirketteki bir çok olumsuzluk beni pas geciyordu.Gercek bir sevgi ve kabul geldi işle ilgili hayatıma.Ondan sonra da çalışma hayatımla ilgili aslında ne istediğim şekillendi kafamda.Küçük adımlar atmaya başladım hayallerimle ilgili.Ve bir anda sevgiyle hayatımdan cıktı bir zamanlar kurtulmaya calıstıkça üzerime yapışan işim..Şu anda nereye gitmek istediğim belli,ne yapmak istediğim de öyle..Hayalime ulaşmak için elimden geleni ben yapıyorum,gerisini her zamanki gibi Allah'a bıraktım,nasıl olsa benim için halleder:)Bu arada da yıllardır çalıstıktan sonra özgür anlarımın tadını cıkarıyorum ..Gecmişte bıraktıgım iş ortamıma ve gelecekte beni bekleyenlere de kalbimden sevgilerimi ve iyi niyetlerimi yolluyorum bolca..
